კითხვები და პასუხები

თავისუფალი ჟურნალისტის გვანცა დოლუაშვილის ინტერვიუ ინკლუზიის მხარდამჭერი ორგანიზაცია "ხელი ხელს" დამფუძნებელ მაია შიშნიაშვილთან

ფსიქიკური აშლილობის მქონე ბავშვისთვის რამდენად მნიშვნელოვანი შეიძლება იყოს საზოგადოებასთან კომუნიკაცია? 

მაგისტრი ძაღლი

აშშ-ის შტატ მერილენდს მაგისტრი ძაღლი ყავს.

კირში თავის პატრონ კარლოს მორასთან ერთად ჯონს ჰოპკინსის უნივერსიტეტში  ერთგულად ესწრებოდა ყველა ლექციას.  სამაგისტრო პროგრამის ბოლოს კი კირშმა კარლოს მორასთან ერთად მაგისტრის ხარისხი მიიღო. ძაღლი და მეპატრონე დაჯილდოების ცერემონიაზე სათანადოდ ჩაცმულები გამოცხადდნენ.

კირში ფსიქიკური ჯანმრთელობის კონსულტირების მაგისტრი გახდა.

წყარო

მზე ყველასთვის

"მზე ყველასთვის" - ეს გიორგი ალიაშვილის ერთერთი კედლის გაზეთის პირველი ნომერის თემაა.

"სტატიები"

• ჩემ შესახებ
• ვინ გინდა რომ გამოხვიდე
• გაზეთის სტუმარია
• როგორ ცხოვრობ შენ
• რას უსურვებდი ბენეფიციარებს

,,ხელი ხელს" პიკის საათში

           

,,ხელი ხელს" - საზოგადოებრივი ორგანიზაცია

გადაცემის სტუმრები: გიორგი ლიპარიშვილი - სოცილაური ინკლუზიის მხარდამჭერი ორგანიზაციის ,,ხელი ხელს" წარმომადგენელი.

გიორგი ალიაშვილი - ორგანიზაციის ბენეფიციარი; თვითნასწავლი მხატვარი; მოხალისე პედაგოგი.

წამყვანები: ლანა ბლიაძე და დავით ველიჯანაშვილი.

პროდიუსერი: ეკა ტალახაძე

,,პიკის საათი" - საზოგადოებრივი რადიო FM 102.4

03.11.2015 - 09:30 

http://radio1.ge/ge/videos/view/15203...

https://www.youtube.com/watch?v=7G4oN...

საოჯახო ტიპის საცხოვრებლების მნიშვნელობა

სტუმრად ტელეგადაცემში "შუადღე ერთსულოვნებაზე"
"ხელი ხელს" დამფუძნებელი - მაია შინშიაშვილი
"ხელი ხელს" კომუნიკაციის მენეჯერი - გიორგი ლიპარიშვილი
მშობელი - ნათელა ბახტაძე

მერაბ დუკაშვილი - ტელეწამყვანი და პარასპორტსმენი "ხელი ხელს" შესახებ

"დილა... მზის სხივები… მართალია საკმაოდ ციოდა, მაგრამ ღვთისგან ბოძებული სიმწარეც მისაღებია

გამოუძინებელი თვალებით დილაადრიანადვე ვეძგერე ეზოში მეზობლების დატრიალებულ ფუსფუს. ამავე დროს სუფთა ჰაერის ხარბად ჩაყლაპვას შევუდექი.

გზა… კახეთის პეიზაჟი… სუფთა ცა… ვაზის ხეივნები… რთველის დასრულებული, მაგრამ ჯერ კიდევ ორომტრიალის სურნელი... ეს ქართულ რეალობაში ოდითგანვე მშვენიერი იყო. ჯერ კიდევ ძირძველი ისტორიიდან გვახსოვს როგორ გაგვიკაფეს ვაზი. ეს ჩვენთვის ჰაერის შეეწყვიტას გავდა.

აი მივაღწიეთ დანიშნულების ადგილს…

ნათია ჩეხერია - მარკეტინგის მენეჯერი "ხელი ხელს" შესახებ

''არ ვიცი დაკვირვებიხართ თუ არა, მაგრამ ყოველდღიურობის გადამკიდე ადამიანებს ხშირად გვავიწყება მადლობის გადახდა, ბოდიშის მოხდა და ყურადღების გამოხატვა. თითქოს ყველას ერთად გვეზარება ამის გაკეთება. პათეტიკის გვეშინია..
მე ეს ყველაფერი გურჯაანში, ორგანიზაცია „ხელი ხელს“-ში შემახსენეს. 

ხატია (ლილი) ალფაიძე - "სუფთა სამყაროს" პიარმენეჯერი "ხელი ხელს" შესახებ

"არის ასეთი ორგანიზაცია - "ხელი ხელს ", რომელიც შშმ პირებს აერთიანებს. ისინი საოცრად თბილები, ტკბილები და სიყვარულით სავსენი არიან.
მათ უყვართ ჩახუტება. ისინი საუბრობენ და გისმენენ როცა ელაპარაკები, ისინი ქსოვენ, ჭედავენ, ამზადებენ სხვადასხვა სუვენირებს.
ისინი დადებითი ენერგიით გავსებენ. გიმზადებენ საოცარ ყავას, გამარცხებენ ნარდში.
ისინი ელიან ჩვენ, ყველას ელიან და სევდანარევი ღიმილით გაცილებენ დამშვიდობებისას.
მე დღეს ახალი მეგობრები შევიძინე, დიმა, თემო, ციური, ნათია, თამრო, გოჩა. მალე ისევ გინახულებთ, მანამდე ნარდის თამაშში ვივარჯიშებ, რომ დიმას მოვუგო. "

ამ სიკეთის შესახებ ყველამ უნდა გაიგოთ !!

რომელ სიკეთეს უხდება მალვა და ჩუმად კეთება ეს თქვენ გადაწყვიტეთ, მაგრამ ამ სიკეთის შესახებ ყველამ უნდა გაიგოს !!! 
რა არის ,,გაადამიანურებისათვის’’ ყველაზე მნიშვნელოვანი?! მიუხედავად იმისა, რომ ადამიანებს ნორმალურად ცხოვრებისთვის ბევრი რამ გვჭირდება, იქნება ეს უსაფრთხო გარემო, ჯანდაცვა სხვა თუ სხვა. ყველაზე უფრო მეტად ადამიანებს ადამიანები გვჭირდება !! ურთიერთობები, კომუნიკაცია წყალივით საჭიროა, თორემ შეიძლება ერთ დღესაც კაქტუსებს დავემსგავსოთ და ჩვენთან ჩახუტება აღარავის მოუნდეს. ყველას სჭირდება ოჯახი, ოჯახური სითბო და სიტკბო.

მარიამ ნანობაშვილი - ბლოგერი "ხელი ხელს" შესახებ

''არ მეგონა თუ საოჯახო ტიპის საცხოვრისები ამდენად დადებით შთაბეჭდილებას დატოვებდა. ადამიანები ცხოვრობენ თავისუფლად, ერთ მშვენიერ ოჯახად სადაც ყველა ერთმანეთს ეხმარება და ყურადრებას აქცევს, დიახ ჩვეულებრივ ოჯახად. 

ელენე მეჩიტოვა - კულტურის მენეჯერი "ხელიხელს" შესახებ

'"ორგანიზაციამ „ხელი ხელს“ არაჩვეულებრივი დღე და უნიკალური გამოცდილება მაჩუქა. გურჯაანში შშმ პირებისთვის განკუთვნილი საოჯახო ტიპის საცხოვრისები მოვინახულე. გავიცანი საოცრად თბილი და კეთილი ადამიანები. ისინი ერთად შრომობენ, სწავლობენ, ეხმარებიან ერთმანეთს და არიან საუკეთესო მეგობრები. დიდი ხანია ასეთი სითბო არ მიგრძვნია. ამ სახლებში ყველას აქვს მიზანი და ოცნება. გულდასაწყვეტია, ბავშვობიდანვე რომ ქონოდათ მათ მსგავს გარემოში ცხოვრების საშუალება, დღეს მათთან სულ სხვა სურათი დაგვხვდებოდა. იმედი მაქვს, სახელმწიფო და საზოგადოება მეტ ყურადღებას მიაქცევს იმ ადამიანებს ვისაც განსაკუთრებული ყურადღება და ხელშეწყობა სჭირდებათ. მადლობა ყველა იმ ადამიანს ვინც არის ჩართული ასეთ კარგ საქმეში."

ნიკა უხურგუნაშვილი - ბლოგერი. "ხელი ხელს" შესახებ

''ვისაც უნდა, თავის თავში დოგმატური და სტერეოტიპული ცნობიერება მოკლას, გახდეს ცოტა უკეთესი, აუცილებლად უნდა ეწვიოს გურჯაანში განთავსებულ შშმ პირებისთვის შექმნილ საოჯახო ტიპის საცხოვრისს. მათგან ბევრ რამეს ისწავლის. აქ მოსმენილი ამბები სავსეა სითბოთი, სიყვარულით, სხვა ადამიანების თუ კანონმდებლობის მიერ გამოჩენილი სისასტიკით. ყოველგვარი ადამიანურ გრძნობას ამ ადგილას მოუყრია თავი და მთელი თავისი მრავალფეროვნებით ავსებს იქაურობას. 

ეს, ალბათ, ის იშვიათი ადგილია, სადაც შეგიძლიათ ნახოთ ფილმის „მე მქვია სემი“ [I am Sam] ცოცხალი პერსონაჟები, რომლებიც ფილმის გმირის მსგავსად საკმაოდ მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდნენ, თუმცა მაინც განაგრძობენ ბრძოლას და სიცოცხლის ხალისსაც არ კარგავენ.''

თამთა ნაჭყებია - ჟურნალისტი "ხელი ხელს" შესახებ

''საოჯახო ტიპის სახლები ალბათ საუკეთესო საცხოვრებელია მათთვის, ვისაც ფიზიკური ან გონებრივი შეფერხება აქვს და ვიზეც საკუთარმა ოჯახმა უარი თქვა.

ყველას სჭირდება ოჯახი და აქ სწორედ ასეთი გარემოა.

წარმატებული ჩურჩხელობანა

თბილისობა ეზოში ან ეზოობა თბილისში. ჩურჩხელობანა წარმატებული გამოდგა. 

გურჯაანის  საოჯახო ტიპის საცხოვრებელში მცხოვრები შშმ პირები თბილისსა და რესტორან "ეზოს" თავიანთი ჩურჩხელებითა და ხელნაკეთი ნივთებით ხელდამშვენებულნი ესტუმრნენ.

ჩურჩხელების საქველმოქმედო გამოფენა-გაყიდვა

საზოგადოებრივი ორგანიზაცია ხელი ხელს და რესტორანი ეზო • ezoთბილისობას, ჩურჩხელების გამოფენა-გაყიდვაზე გეპატიჟებათ

საოჯახო ტიპის სახლებში მცხოვრები შშმ პირები თავიანთ მომზადებულ ჩურჩხელებს გაყიდიან. შემოსული თანხით ახალი საცხოვრებლის მცხოვრებლებს საჭირო ნივთების შეძენაში დაეხმარებიან.

18 ოქტომბერი, 15:00 სთ.
“ეზო”, გერონტი ქიქოძის 16

პატივისა და გულისცემით, 
ხელი ხელს

#ხელიხელსბანსძლევს

"ვრჩებით მარტონი, როდემდე?!"

თორნიკე 35 წლის, ჩემი შვილია. ფსიქიკური აშლილობა მას 16 წლის ასაკში დაეწყო. დიაგნოზი - ჰალუცინატორული პარანოია. დაახლოებით ვიცოდი, ეს რა იყო. მოგვიანებით ამიხსნეს: როგორც ავთვისებიანი სიმსივნე ჭამს სხეულს, ისე შიზოფრენია ჭამს გონებას და  პაციენტის პიროვნული დეგრადაციით მთავრდება. - ეს ხომ განაჩენია. ვეძებ გადარჩენის არატრადიციულ გზებს. ასათიანის ფსიქიატრიული კლინიკის მეშინია.

ვიწყებთ სიარულს „მენცართან“ - ფსიქოანალიტიკური მეთოდებით მომუშავე ჯგუფია. „მენცარი“ ძველქართულად გულთამხილავია. მეთოდი მდგომარეობს ბავშვობაში მიღებული, მივიწყებული ტრავმების გაცნობიერებაში. დიდ იმედებს ვამყარებ. „მენცარი“ გვპირდება: განვკურნავთ, ოღონდ აგრესიას გადმოიტანს თქვენზე, იმ აგრესიას, რომელიც მას ანგრევს. მე თანახმა ვარ. ვიარეთ 3 თვე. თორნიკე იძულებით დაგვყავდა. შედეგი: დაავადება გამწვავდა.

ჩვენ ერთ მზეს ვუმზერთ

"მორიგი გაკვეთილი შვილიშვილებისათვის"

ყველაზე მეტი ერთმა ბრმამ იხილა.
იმიტომ, რომ ის ბრმა - ჰომეროსი იყო.
ყველაზე უკეთ ერთმა ყრუმ გაიგონა.
იმიტომ, რომ ის ყრუ - ბეთჰოვენი იყო.
ყველაზე შორი გზები ერთმა კოჭლმა მოიარა.
იმიტომ, რომ ის კოჭლი - ბაირონი იყო.
ყველაზე მარჯვედ გულში ერთმა ცალხელამ ჩაგვიკრა.
იმიტომ, რომ ის ცალხელა სერვანტესი იყო.
ყველაზე ბრძნული სიმღერა ერთმა გიჟმა იმღერა,
იმიტომ, რომ ის გიჟი - გალაკტიონი იყო.
ყველაზე ახლობლად ის შორეული გვექცა, ვინც არასდროს გვინახავს.
იმიტომ, რომ ის შორებელი - რუსთაველი იყო.

ტარიელ ჭანტურია - "დინოზავრიდან დიზაინამდე" - ჩანაწერები

მზიანი დასაწყისი

მორიგი მზიანი დღე გათენდა. ბიჭებისაკენ (საოჯახო ტიპის საცხოვრებელში მცხოვრები გიორგი, გიორგი და დათუნა) გავეშურე. ამ დღეს მზიურში წასვლა გვქონდა დაგეგმილი, ფერადი ცარცებით ხატვა და ცეკვა-თამაში. სანამ სახლიდან გავიდოდი, ყოველი შემთხვევისათვის ჩანთაში კეთილი ადამიანების მიერ ნაჩუქარი ჟეტონები ჩავიყარე. აი, ეს ის ჟეტონებია, რომელიც წერილში „ყველაფერი დასწრებაზეა“ გარკვეული მიზეზების გამო არ გაგიმხილეთ. ეს ჟეტონები სათამაშო ზონაში გამოიყენება.

ხელჩართულობა გრძელდება

სტუმრობანა გურჯაანში, საოჯახო ტიპის საცხოვრებლებში გრძელდება. ეს განსაკუთრებული სტუმარმასპინძლობაა. იქ მცხოვერებ ადამაინებს ბევრი წლის მანძილზე სტუმარი ოჯახურ გარემოში არ მიუღიათ. თავშესაფრებიდან საოჯახო საცხოვრისებში გადმოცხოვრებულები სტუმრებს მოწიწებით ექცევიან.

ამჯერად მათ ფოტოგრაფი, გოგა ჩანადირი და ფსიქოლოგთა კლუბის წევრი ნატუკა მგალობლიშვილი ეწვივნენ.

“არასერიოზული კაცი”

ფილმში “არასერიოზული კაცი” მეზობლების მოთხოვნით ფსიქიატრიულ კლინიკაში ხვდება, როგორც “უსაქმური” და ალკოჰოლზე დამოკიდებული.

მკურნალობის შემდეგ ნიკო მაჩაბელი სახლში მოჩვენებების გარეშე ბრუნდება. პენსიონერ მამას (დედა გარდაცვლილია) კეთილად ატყუებს, რომ მივლინებაში იყო და გაფრთხილება ვერ მოასწრო. გზად ყველას გემრიელად ესალმება, ეხმარება, ეთამაშება. აქაც კეთილად იტყუება. ისევ სამახურის ძიებაში მყოფი,  5 ენის მცოდნე ნიკო გულს ვერაფერს უდებს. მაგრამ მუდმივ ძიებაშია. ეძებს სამუშაოს, სიყვარულს, საკუთარ თავს.

აღარ სვამს. ფსიქიატრიულიდან დაბრუნებული ამბობს: “მე ის ნიკო აღარა ვარ”. ძველი შეყვარებული, კი უმტკიცებს: “შენ არ იცვლები ნიკო”.

ის დაბრმავაბულ მამას უვლის. იმედგაცრუებულია. მაგრამ მაინც ეძებს...

“არასერიოზული კაცი”ახერხებს შეცვლას და იცვლება მისი ცხოვრებაც. ქმნის ოჯახს, პოულობს თავსა და სამსახურს.

სიტყვებს და ადამიანებს გაფრთხილება ჭირდებათ.

დიმიტრი ბათიაშვილის ფილმი ფილმი 1980 წელსაა გადაღებული. მთავარ როლს გია ფერაძე ასრულებს.

ფილმის ნახვა

სიკეთე დასწრებაზეა!

ხომ გაგიგიათ გამოთქმა: „ყველაფერი დასწრებაზეა“?! რა თქმა უნდა გაგიგიათ. მეც გამიგია და ბევრჯერ მითქვამს კიდეც.  აი სიკეთეც რომ დასწრებაზე იყო, ასეთი რამ ჩემს ცხოვრებაში იშვიათად ხდება, თუმცა გარკვეული, ნეგატიური მოვლენებით დახუნძლულს, პერიოდულად ვარდისფერი სათვალის ადგილსამყოფელს მახსენებს.

ჩვენი სახლის მცხოვრები ბიჭებისათვის გასართობ/შემეცნებით, სოციალიზაციისათვის საჭირო აქტივობებს იდეის დონეზე ვაგროვებთ ხოლმე. ვაგროვებთ ხოლმე იმიტომ, რომ ამ აქტივობების უმეტესი ნაწილის განხორციელება ხშირად იმ თანხებთან არის დაკავშირებული, რომელიც პროექტში არ არის გათვალისწინებული. აქედან გამომდინარე, ჯერჯერობით მწირი, მაგრამ მაინც, საკუთარი თუ პროექტში არსებული რესურსებით ვახერხებთ ბიჭებისთვის და თვითონ ბიჭების უფრო ფართო სოციუმის გაცნობას.

აი, ახლა იქამდე მივედით, რაზეც თქვენი ყურადღების შეჩერება მინდოდა. გადაწვყვიტე, ბიჭები გასართობად წამეყვანა. თავში ერთ-ერთი დაწესებულება ამომიტივტივდა, თუმცა, იქ წასასვლელად და გასართობად ზემოხსენებული სირთულე გვიშლიდა ხელს. ამიტომ ჯერ პირად ფეისბუქ გვერდზე მეგობრებს გავანდე ჩემი სურვილი და რა მოხდა იცით? ისეთი რამ რასაც არც მე მოველოდი... ერთმანეთზე სწრაფად, ჩემმა მეგობრებმა და იმ ადამიანებმა რომლებიც წლებია არ მინახავს, უფრო მეტიც, პირადადაც კი არ ვიცნობ, დაგვეხმარნენ ჩემი ჩანაფიქრი ერთხელ კი არა და რამდენიმეჯერ მომავალშიც განვახორციელოთ.

ახლა ამას ბედნიერი, გაღიმებული და მეცხრე ცის ზევიდან ვწერ. ჯერ ბიჭებმა არ იციან ამ სიურპრიზის შესახებ, თუმცა, რომ გაიგებენ და წავიყვან, აუცილებლად გადავუღებ სურათებს და განახებთ სათითაოდ ყველას სახეს. ახლა, მხოლოდ მე კი არა, მათაც ეცოდინებათ, რომ არსებობენ ის, მათთვის უცნობი ადამიანები, რომლებიც ყოველთვის კეთილად არიან განწყობილი (არამარტო) ჩვენი ბიჭების მიმართ.

მე მჯერა რომ ეს, სიკეთის კეთების დასაწყისია. მომავალში  მე და ბიჭებს წინ  კიდევ ბევრი მოულოდნელი და სასიამოვნო მოვლენები გველოდება.

გიორგი წოწკოლაური
"ხელი ხელს"  - პროგრამის კოორდინატორი

საჭირო ხელჩართულობა

რამდენიმე დღის წინ მსოფლიო ქველმქმედების დღე აღინიშნა. სოციალურ პასუხისმგებლობას არამარტო შშმ პირების შესახებ მომუშავე ორგანიზაციები, არამედ სხვადასხვა პროფილის ცნობილი კომპანიები და საზოგადოების ნაწილიც იღებს.

საზოგადოებრივი ორგანიზაცია “ხელი ხელს” სპეციალური საჭიროების მქონე სრულწლოვან ადამიანებს, საზოგადოებაში დასაბრუნებლად, საოჯახო ტიპის საცხოვრებლებს თავაზობს.

ორგანიზაცია 4 წელია არსებობს და მალე მეხუთე მსგავსი ტიპის საცხოვრებელს ქმნის. ასეთ სახლებში ადამიანები დამოუკდებლობასა და თავისუფლებას სწავლობენ. ითვისებენ სხვადასხვა პიროვნულ თუ პროფესიულ უნარებს. ისინი, როგორც ყველა ადამიანი, საზოგადოებას წარმოადგენენ.

მე-5 სახლის (თბილისი, მუხიანი) გახსნასთან დაკავშირებით საზოგადოებრივი ორგანიზაცია “ხელი ხელს” საზოგადოებას პროექტში თანამონაწიელობას თავაზობს.
ცოტა მოგვიანებით, ჩვენც (როგორც მსოფლიოსა და საზოგადოების ნაწილი), აღვნიშნოთ მსოფლიო ქველმოქმედების დღე. გავხდეთ ხელჩართულები

აქ იმ ნივთების სიაა, რომელთა ქონა სახლის ახალ მცხოვრებლებს ჭირდებათ.

ხელი ხელს ბანს აძლევს

პატივისა და გულისცემით,

“ხელი ხელს”

მეხუთე სიხარული

© ელენე ბერეკაშვილი, მობილ. ფოტო

საოჯახო ტიპის ახალი საცხოვრებლის მზადება. საზოგადოებრივი ორგანიზაცია “ხელი ხელს” გულდაგულ მუშაობს. ეს რიგით მეხუთე სახლია. მეხუთე სიხარული და პასუხისმგებლობა. სიხარული - მეტი შშმ პირი დაუბრუნდება საზოგადოებას, პასუხისმგებლობა - მათ მეტი სიყვარული ჭირდებათ და ეს სიყვარული სიფრთხილეცაა და თავისუფლებაც.

მზადება საოჯახო ტიპის საცხოვრებელში ახალი მცხოვრებლების შესახვედრად ისე გახურდა, ისე გახურდა, მზესაც კი შეშურდებოდა.

5 წლის ქველმოქმედი

5 წლის ნაამა უზანი, ქველმოქმედი გოგონა, კანადაში 2015 წლის ყველაზე კეთილ ბავშვად დასახელდა. გოგონას მხოლოდ 24 საათი დაჭირდა იმისთვის, რომ მასზე მსოფლიოს ელაპარაკა. მან გადააწყვიტა საკუთარ ძმას, ნადავს, რომელიც “ანგელმენის” სინდრომით (იშვიათი ნეირო-გენეტიკური დაავადება) არის დაავადებული,  ფულით დახმარებოდა. ნაამამ თავისი გეგმის განხორციელება 2015 წლის 21 აპრილს დაიწყო.  ის ერთ ჭიქა ცივ ლიმონათს 50 ცენტად ყიდდა. გეგმამ გაამართლა და ნაამამ 19, 000$-ზე მეტი შეაგროვა.

5 წლის კანადელ გოგონას მხარდამჭერები, მთელს მსოფლიოში, გამოუჩნდა. ნაამა უზანი ბევრისთვის მისაბაძი მაგალითი გახდა.

"ხელი ხელს"

წყარო - https://www.facebook.com/www.cureangelman.org

სოლისიტი - ფილმი "საზოგადოებრივ თანასწორობაზე"

ბიოგრაფიული ჟანრის დრამა რეალურ ამბავზეა გადაღებული.

შიზოფრენიით (ერთერთი ყველაზე გავრცელებული ფსიქიკური დაავადება) დაავადებული უსახლკარო მუსიკოსი ნატანიელ აიერსი ლოსანჯელესში, ქუჩაში ცხოვრობს. ის უოლტ დისნეის საკონცერტო დარბაზში დაკვრაზე ოცნებობს. 

მუსიკოსის ცხოვრებაში გამოჩენილი ჟურნალისტი ყველაფერს "თავდაყირა" აყენებს.

სოლისიტი - ფილმი "საზოგადოებრივ თანასწორობაზე"

ფილმის ნახვა

მოთაფლული მეგობრების ამბავი

მეგობრობა, დიდი თუ წვრილმანი წყენების გარეშე აბა ვის გაუგია?

გიორგი და დათუნა განუყრელი მეგობრები არიან. ისინი ჩვენი ორგანიზაციის მიერ თბილისში ახლადგახსნილ სახლში ცხოვრობენ და მთელ დღეებს ერთად ატარებენ: ერთად მეცადინეობენ, ერთად სწავლობენ საოჯახო საქმეებს, ერთად უვლიან ეზო-კარს, ერთად თამაშობენ და ზრუნავენ ერთმანეთზე.

როგორც ყველა მეგობარს, დათუნასა და გიორგის შორისაც პატარა წყენამ გული ორივეს ატკინა. ბიჭები დადარდიანებული იყვნენ, ძველებურად ვეღარ ხალისობდნენ, მეცადინეობასაც გულს ვერ უდებდნენ. პირველი ნაბიჯის გადადგმა კი, თქვენც კარგად გეცოდინებათ, როგორ ჭირს. თუმცა, მთავარია სწორი ტაქტიკა შეარჩიო.

მოთაფლვა - ამ შემთხვევაში საუკეთესო ტაქტიკა გამოდგა. გიორგიმ ზუსტად იცის მის მეგობარს რა უყვარს და როგორ მოიგოს დათუნას გული - თაფლი.

გაამართლა! დათუნამ საჩუქარიც და ბოდიშიც სიხარულით მიიღო და მეგობრობაც ძველებურად განახლდა.

Big or small heartbreaks and disagreements happen in very close friendships too. 

Giorgi and Datuna are inseparable friends. They live together in the house, opened by Hand in Hand and do almost everything together: doing homework, studying how to cook, take care of their garden and house, playing.

A small disagreement broke their hearts. They stopped enjoying their traditional activities together. And we all know how hard it is to apology sometimes.

George decided to be first. He did not need lot of time to remember what his best friend loves most - honey!

Datuna was very happy to get this delicious present and his best friend back!

მაიას "ტომის" დაბადება

რომელიღაც წელს დაბადებული დღეს რამდენიღაც წლის გახდა. პირად კალენდარს კიდევ ერთი წარმატების წელი მიათვალა. საზოგადოებრივ საქმეს კი დიდი ამბებით ახორციელებს. მისი მთავრი ამოცანა შშმ პირების საზოგადოებაში დაბრუნებაა, რადგან ისინი საზოგადოების ორგანული ნაწილი არიან. “ხელი ხელს” (სოციალური ინკლუზიის მხარდამჭერი ორგანიზაცია) დამფუძნებელი რომელიღაც წელს დაბადებული მაია შინშიაშვილი დღეს რამდენიღაც წლის გახდა.

“ხელი ხელს” გუნდი აღიარებს ამ თარიღს. ვულოცავთ ბედნიერი სურვილებით.

დღეს არის მაიას "ტომის" დაბადება :)
<3

ის ხატავს ღმერთის ბავშვობას

“ახლახან ჩინებული ამბავი მოვისმინე. მისი მოყოლა ძალიან მიყვარს. ერთი პატარა გოგონა, ექვსი წლის, ხატვის გაკვეთილზე, კლასის ბოლოში იჯდა და რაღაცას ხატავდა. მასწავლებელმა თქვა, რომ ეს პატარა გოგო კლასელებს ყურადღებას იშვიათად თუ აქცევდა. ამ ხატვის გაკვეთილზე პირიქით, მასწავლებელი მოიხიბლა. მიუახლოვდა და კითხა:

მასწავლებელი - რას ხატავ?

ეს ცისანაა

ეს ცისანაა, დაგინახავს, ისე გაჩნდება შენთან აზრზე მოსვლას ვერ მოაწრებ. მოვა, მორცხვად შემოგხედავს, მერე თვალებს დახრის და ბოლოს კი ჩაგეხუტება და გეტყვის მიყვარხარო. მერე კი იწყებს მოყოლას, იცი წუხელ ფეხი მტკიოდაო, მერე მუცელიო, ან კბილიო, ან რაღაცას დავეჯახეო და მეტკინაო.. სულ ვღელავდი ამ ამბების მოსმენისას. მერე კი მივხვდი, "ტკივილი" მხოლოდ ფორმაა სინამდვილეში რაც უნდა ის რომ მიიღოს: შენი ყურადღება უნდა, შენი მოფერება, შენი სითბო - სულ ერთი ბეწო, იმის მეათასედი რასაც თვითონ გასცემს.

მრავალფეხა ლამაზმანი

ცნობილ სპორტსმენს, მოდელს, მსახიობსა და ორატორს ეიმი მალინზს 12 წყვილი "ფეხი" აქვს.

ორგზის რეკორდსმენი ატლანტის პარაოლიმპიურ თამაშებში (სირბილი და სიგრძეზე ხტომა, 1996 წ.), L’Oréal Paris სახეა. ჟურნალმა ”People-მა” კი  მსოფლიოს ულამაზესი ქალების სიაში შეიყვანა. მონაწილეობს სატელევიზო შოუებში, იღებენ ფილმებში (მომსახურება მომსახურების სანაცვლოდ...), საჯარო პრეზენტაციები აქვს Ted.com-სა და სხვა კონფერენციებზე. დამფუძნებელია რამდენიმე ფონდის...

დედის "გადარჩენილი ვარსკვლავი"

10 წლის ბიჭი, იტალიაში, ქალაქ ნეაპოლის ფაბრიკაში მუშაობდა და თან მომღერლობაზე ოცნებობდა.

მისმა პირველმა მასწავლებელმა ბავშვის აღტაცება “ჩააქრო:” - “შენ ვერ შეძლებ სიმღერას, საერთოდ არ გაქვს ხმა, იგი ქარის ზუზუნს უფრო წააგავს”.

ეს დათოა, ნადირაძე. 27 წლის.

ახლა ახალი გამოწვევა აქვს და გულდაგულ ემზადება. ამაზე ცოტა ქვემოთ.

ახლა კი დასაწყისშივე მადლობა ვეტყვით დათოს “ხელი ხელს” რომ დაფუძნებიდან დღემდე, თითქმის 4 წლის განმავლობაში სიყვარულით ემსახურა. თავდაპირველად, 2 წელი ჩვენს ორგანიზაციაში მოხალისედ მუშაობდა. შემდეგ კი თავისი შრომითა და იდეებით ერთერთი გამორჩეული თანამშრომელი გახდა. მადლობა გულ-ხელ-ჩართულობისთვის, ემოციისთვის, იდეებისთვის, სწავლისა და განვითარების მუდმივი ძიებისთვის.

ეს არის სამოქალაქო პასუხისმგებლობა

ფოტოგრაფი გოგა ჩანადირი, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების (შშმპ) უფლებებს “თვითნებურად” იცავს.

მან 3 წლის წინ ეტლიანი ადამიანის გამოსახულებით სამკერდე ნიშანი დაამზადა, რომელსაც გულით ატარებს.

ხელი გულიდან იწყება

რამდენიმე დღის წინ ნიკ ვუჩიჩმა თავისი Facebook-ის გვერდზე ოჯახური ფოტოები

გამოაქვეყნა. ფოტოებს 3 მილიონზე მეტი მოწონება და 300 000-ზე მეტი გაზიარება აქვს.

ადამიანებს ფოტოს გარდა, მისი უსაზღვრო მოტივაცია მოწონთ.

32 წლის ავსტრალიელი ნიკ ვუჩიჩი კიდურების გარეშე დაიბადა. მისთვის ბევრჯერ უკითხავთ, როგორ შეუძლია გაიღიმოს ხელებისა და ფეხების გარეშე. მაგრამ

თეთრით შავზე

არსებობს წიგნები, ცხოვრებაზე სრულიად რომ შეგაცვლევინებს აზრს. არსებობს წიგნები, რომელთა წაკითხვის შემდეგ უკვე სხვანაირად გინდა სიცოცხლეც და სიკვდილიც. წიგნი ხომ მეტამორფოზის საშუალებაა, ის ხომ სარკმელს გიღებს სხვის სამყაროში - ბოროტისა და კეთილის, ფერიებისა და ჯადოქრების, გმირებისა და ანტიგმირების სამყაროში; იქ, სადაც უკვე შენ მაგივრად უყვარდათ და სძულდათ, ცოცხლობდნენ და იხოცებოდნენ, იბრძოდნენ და მარცხდებოდნენ... წიგნი ხომ სხვისი იდეების სამყაროს ერთგვარი გასაღებია; იმ იდეებისა, რომლებიც ზოგჯერ ჩვენს ცხოვრებასაც კი ცვლის. წიგნის კითხვისას ვუაიერისტის მზერით, თეთრით შავზე დაწერილ ასოებს შორის თვალის გადევნებით, შეგიძლია რამდენიმე საათი სხვისი ცხოვრებით იცხოვრო, წარმოისახო ის, რაც შენ ვერ გადაგხდებოდა, გაიგო, რაც შენი ცხოვრების მიღმა გადახდა სხვას. რამის გაგება თუ გინდა, ხალხს უნდა ჰკითხო. ან წიგნებს. წიგნებიც ადამიანები არიან. როგორც კაცს, წიგნსაც შეუძლია დახმარება. როგორც კაცი, წიგნიც ტყუის ხოლმე...

"მშიშრები საერთოდ არ ცხოვრობენ"

“დისლექსია (კითხვის, მეტყველების. სწავლის უნარის დაქვეითება) მჭირდა, მეცადინეობის უნარი არ მქონდა. IQ ტესტსაც ნამდვილად ჩავაფლავებდი. ეს ერთ–ერთი იმ მიზეზთაგანი იყო, რატომაც მივატოვე სკოლა 15 წლის ასაკში. და თუ თუკი, რაიმე არ მაინტერესებს, ვერ ვიგებ. იმის გამო რომ დისლექსია მჭირს, ხშირად უხერხულ სიტუაციებშიც ვვარდები. მაგალითად,

ლეგენდარული სტივ უანდერის მოტივაცია

რამდენიმე წლის წინ, ნიუორკში მცხოვრებ სტივ მორისს, მასწავლებელმა სასკოლო ოთახში თაგვის დაჭერაში დახმარება თხოვა. მან აღიარა ბავშვში ბუნებრივი ნიჭის არსებობა, რომელსაც კლასში სხვა არავინ ფლობდა. მას იშვიათი მახვილი სმენა ქონდა, რომელიც სუსტ მხედველობას უკომპენსირებდა.

მაშინ პირველად, ღირსეულად შეფასდა სტივის არაჩვეულებრივი სმენა. რამდენიმე წლის შემდეგ მორისი იხსენებდა, 

ჩემში ვცეკვავ

დათო მალე 21 წლის გახდება

(ორგანიზაციამ „ხელი ხელს“ საოჯახო ტიპის მესამე საცხოვრებელი თბილისში დაახლოებით ერთი თვის წინ გახსნა. აქ სულ სამი ბენეფიციარი ცხოვრობს, ანუ მაქსიმუმზე ორით ნაკლები. ისინი ოჯახურ გარემოში დამოუკიდებლად მოქმედებას და გადაწყვეტილებების მიღებას სწავლობენ.)

***

თუ ვინმეს დემიენ ო’დონელის ფილმი „ჩემში ვცეკვავ“ (Inside I'm Dancing)  არ გინახავთ, აუცილებლად ნახეთ და ანახეთ ყველას, ვისაც საკუთარ შესაძლებლობებში ეჭვი ეპარება.

ეს არის ისტორია რორიზე და მაიკლზე. ეს უკანასკნელი შეზღუდული შესაძლებლობების გამო ბავშვობიდან დიდ პანსიონატში ცხოვრობს, სხვა სპეციალური საჭიროებების მქონე პირებთან ერთად. მიუხედავად გარშემომყოფთა სიმრავლისა, მეტყველების პრობლემების გამო, მისი არავის ესმის მანამ, სანამ პანსიონატში მოიყვანენ რორის. რორი ძალიან თავისუფალ, სრულფასოვან ცხოვრებას ეწეოდა, სანამ ხერხემალს დაიზიანებდა და პანსიონატში მოხვდებოდა, რომელიც მას დიდად არ ესიმპატიურება  და ცდილობს რაც შეიძლება მალე მოიპოვოს დაფინანსება ცალკე საცხოვრებლად გადასვლისთვის. მაიკლს, რომელიც დაბადებიდან ინსტიტუციაში იზრდებოდა, არც წარმოდგენა აქვს როგორია ცხოვრება კედლებს იქით და არც დაფიქრებულა ოდესმე ამის შეცვლაზე.

გურჯაანის და თბილისის სახლების ბენეფიციარებს ამ მხრივ გაუმართლათ. მათ არასდროს სჭირდებათ იმის წარმოდგენა, რა ხდება გარეთ, რადგან ორგანიზაციის მიზანი სწორედ ისაა, რომ ეს ადამიანები ადაპტირდნენ გარემოსთან და როდესაც მზად იქნებიან, გახდნენ საზოგადოების დამოუკიდებელი წევრები.

მე ადამიანებს თვალებით ვცნობ

გურჯაანში  ორი ერთი შეხედვით სხვებისგან არაფრით გამორჩეული სახლი დგას. ამ სახლებში  მძიმე საბჭოური ტიპის ინსტიტუციებიდან გადმოსული შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირები  ოჯახებად ცხოვრობენ.  აქ ისინი ახალ ცხოვრებას იწყებენ, ახალი მიზნებითა და ცხოვრებისეული გამოწვევებით.  თითოეულ მათგანს საკუთარი საქმე აქვს. მუშაობენ, სწავლობენ, ეხმარებიან ერთმანეთს საოჯახო საქმეში, უზიარებენ  საკუთარ ცოდნას, ასწავლიან სიმღერას, დაკვრას, ხელსაქმეს. მათ საჭიროებებზე მორგებულ გარემოში, ორგანიზაციაში ხელი ხელს ბენეფიციართა წინსვლაზე განსაკუთრებულად ზრუნავენ.

დღეს მე სიმაღლეში გავიზარდე

დღეს მე სიმაღლეში გავიზარდე - მამაჩემს უყვარდა მსგავსი გამოთქმა, როცა რამეს კარგს ნახავდა და გაიგონებდა.

არნახული და გაუგონარი რამ ვნახე. ვნახე ადამიანები, რომლებიც სიყვარულისა და სითბოს გადამტანები, გამავრცელებლები, "მისიონერები" არიან.

გურჯანში შშმ პირებს ვესტუმრეთ, რომლებიც საოჯახო ტიპის სახლებში პატარ-პატარა ოჯახებად ცხოვრობენ. ორგანიზაციამ, "ხელი ხელს", დიდი შრომა, როგორც ჩანს დიდ სიყვარულად აქცია.