სხვადასხვა სოციალურად დაუცველი ჯგუფებისადმი როგორც სახელმწიფოს, ისე საზოგადოების დამოკიდებულება ხშირ შემთხვევაში განსხვავებულია. შესაბამისად, განსხვავებულია მიდგომებიც, რომლებითაც ამ ადამიანების სოციალური და სამართლებრივი დაცვის უზრუნველყოფა ხდება.
შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ადამიანები და მათი პრობლემები ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მიმართულებაა სოციალური პოლიტიკისა და კანონმდებლობის სფეროში, რადგან აღნიშნული ჯგუფი განსაკუთრებით მოწყვლადია სტიგმის, სტერეოტიპებისა და დისკრიმინაციის საფრთხის წინაშე.
თანაბარი სასტარტო პირობები - განათლება, დასაქმება, რეკრეაციულ-დასასვენებელ აქტივობები, გარემო ინფრასტრუქტურა და ყველა საზოგადოებრივი სიკეთით სარგებლობა ის მინიმალური სტანდარტია, რომელიც უნდა დავიცვათ და უზრუნველვყოთ როგორც საერთაშორისო, ისე ეროვნული კანონმდებლობით. ეს პირობები შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირთა ღირსეული ფუნქციონირების საფუძველს შექმნის.
