ძვირფასო დღიურო, ღამის სამი საათია და მე მღვიძავს. არა იმიტომ რომ არ მეძინება, ძალიანაც მეძინება… არ მაძინებენ ხმები, ჯოჯოხეთური ხმები, რომლებიც გარედან შემოდიან.. ალა პუგაჩოვები და შანსონები.. გთხოვ, მაღალო ღმერთო გამაძლიერე, ჯერ კიდევ ნორჩია, დღენი ჩემნი. ხმები მიფერმკრთალებენ განვლილ დღეს, მაგრამ შევეცდები გახსენებას:
- დილა ბურთით დაიწყო. მე, ბატონი დავითი და ბატონი პატარა გიო გავედით სათამაშოდ. დავიღალეთ, დავიხარჯეთ, ვბრუნდებით,
გზად “ხელი ხელს” გოგოების სახლში გავიარეთ. ინგა დას ემშვიდობება (და უცხოეთში მიდის, თვითონ კი ჩვენთანაა უკვე კარგა ხანია), ნაღვლიანი თვალები აქვს ინგას. მერე მისმა თვალებმა გაგვიღიმა...
