ერთხელ დავწერე ბლოგი. მეორეჯერ ვცადე, მაგრამ ვერ დავამთავრე. მგონია, რომ არავის დააინტერესებს. ახლა კიდევ წამოვიწყე. ისევ გამიჩნდა განცდა, რომ ვიღაცას შეიძლება გამოადგეს. ძნელია გაკვალვა, გატკეპნილ გზაზე სიარული კი მარტივია. ჰოდა, რატომ არ გავკვალო? მით უმეტეს თუ „გაკვალვა“ ამ შემთხვევაში, მხოლოდ აღწერას გულისხმობს იმისას, რასაც ვაკეთებთ, როგორც ვცხოვრობთ მე და ჩემი ბიჭო. ჰო, ეხლა ბიჭოს ვეძახი, გაიზარდა. ადრე - ბაჭუას. ადრე უფრო პატარა იყო, მაგრამ ბაჭიას ვერ ვაკადრებდი, ისეთი გულადი ხასიათი ჰქონდა ყოველთვის, თითქმის დაბადებიდან. ჩემი ბიჭო განსაკუთრებული ბავშვია,
