დათაფლული ხელი ხელს

დათაფლული ხელი ხელს

ეს #ხელიხელს მცირე საოჯახო ტიპის საცხოვრებლის თაფლია გურჯაანიდან. ბენეფიციარ გიორგისა და ასისტენტ თამარის მოპოვებული თაფლი. რუდუნებით მოვლილი, ნაფუსფუსარი და სიყვარულით დამტკბარი, ცაცხვისა და აკაციის არმოტით. 150 გრამიან ქილებში - 10 ლარი

რაოდენობა ცოტაა, მაგრამ დიდებული საქმეა

კამპანია გრძელდება,
#ჩვენვყიდულობთსახლს ჩვენი გოგო-ბიჭების დასაბინავებლად

მებრძოლი დედის გულღია წერილი

მაია შიშნიაშვილი 

ფოტო ემი ვიტალე (Ami Vitale) National Geographic-ის ფოტოგრაფი და "ნიკონის" ელჩი

ვფიქრობ საიდან დავიწყო.  12 წელი მას შემდეგ, რაც ლეო გაჩნდა. მაშინ ვერ ვხვდებოდი, ეს პატარა ადამიანი ჩემს შემდგომ ცხოვრებას გამომიძერწავდა. პირველი სამი წელი სიხარულთან ერთად, შფოთში, ფორიაქში გავიდა. მერე განაჩენი გამომიტანეს - შენი შვილი დამოუკიდებელი ვერასოდეს იქნებაო, მუდმივად დასჭირდება მხარდამჭერიო. ერთი კარგი მაინც იყო ამ ამბავში - გაურკვებლობა დასრულდა.

უბრლოდ, ერთმანეთს ვსაჭიროებთ ადამიანები - ასისტენტის დღიური

ერთი წლის წინ დავმეგობრდით. ბევრი ვიარეთ ერთად, გავიზარდეთ ერთად, მაგრამ რაღაც უცვლელად შემოგვრჩა, მაგალითად მათთან სახლში შებიჯებისას გიორგის, ღვინიაშვილის, (ღვინიას) საგებარი სიტყვები:

- როგორ მომენატრე შე მაიმუნო შენა!

ან მაგალითად დათოს საგებარი სიტყვები:

- მე და გიორგიმ გუშინ სახლი დავალაგეთ, ხო ეტყვი ყველას?!

ნუ დათოს თუ წვერი აქვს გაპარსული ჯერ სურათის გადაღებას მთხოვს, რომ ფეისბუკზე დადოს, მერე იმას რომ ყველას ვუთხრა და მერე მოსალმება.

გიორგი ალიაშვილი დილით ძირითადად სასეირნოდ გამოდის, შორიდან მამჩნევს, ხელს მიქნევს, თან ჩემსკენ მოდის. გაბადრულ სახეზე ვატყობ ხოლმე, რომ მოვა, ხელკავს გამომდებს და მომიყვება მისი კვირის ამბავს ან გეგმას თუ როგორ გააბედნიეროს ბავშვები. თუ საქმე ბავშვების გაბედნიერებას ეხება საუბარს დაიწყებს სიტყვებით : ‘’რეზი, მე როგორც ბავშვების პრეზიდენტმა..’’

მაგრამ ამავე გიორგისგან ასევე მსმენია სიტყვები: იცი რეზი, ცხოვრება ტანჯვაა

კიდევ ერთი შეხვედრა დამოუკიდებლობასთან

 

                                                                ფოტო - ემი ვიტალე 

 

ცოტახნის წინ, დავიწყე ამბის მოყოლა, რომელსაც  „შეხვედრა დამოუკიდებლობასთან“ დავარქვი. ეს არის პროცესი, როცა პეტრე და გიო (იგივე კალა) თავიანთ თითოეულ ფეხის გადადგმას ცხოვრების წინგადადგმულ ნაბიჯად აქცევენ. ნაბიჯების გადადგმას ერთად ვცდილობთ, ისინი დამოუკიდებლობას სწავლობენ, ჩვენ - მათი შესაძლებლობების ნდობას.

გადასარევი ჩურჩხელების სეზონის გახსნა

📣📣 წამოვიდა, წამოვიდა...

#გადასარევიჩურჩხელები-ს ახალი არმია წამოვიდა

ხელი ხელს, გურჯაანში, ჩურჩხელების მზადების საშემოდგომო ტრადიციას წელსაც აგრძელებს.

თქვენთვის ბაბოს რეცეპტი, ჭეშმარიტი ბადაგი და ქართული ნიგოზი გადასარევ ჩურჩხელებად გადაიქცევიან.

ჩხიკვისთავები, ბურთულები - 1 ლარი,
კუნტელები, საშუალო ზომების - 2 ლარი
გორგომიჭელები, სტანდარტული ზომის - 3 ლარი

რაოდენობა შეზღუდულია, შესაძლებლობები შეუზღუდავი

დასწრება დასწრებაზეა

⏳⏳ მოგვწერეთ წინასწარ პირადში და დაიკავეთ რიგი ბავშვობის გემოს გასახსენებლად

🏡🏡 ჩაებით, "ხელი ხელს" სოციალურ პასუხისმგებლობაში და გახდით მცირე საოჯახო ტიპის გარემოს მხარდამჭერი, რითაც სრულწლოვანი სპეციალური საჭიროების მქონე ადამიანების თავშესაფრებიდან #უკანსაზოგადოებაში დაბრუნების მონაწილე გახდებით

ამჟამად, "ხელი ხელს" 6 სახლში გურჯაანსა და თბილისში, საზოგადოების შუაგულში, 24 ადამიანი (3-6 ადამიანი 1 სახლში), ოცდაოთხსაათიან ღირსეულ, თანასწორ, მხარდაჭერას იღებს და დამოუკიდებლობასა და თავისუფლებას ემეგობრება

პატივისა და გულისცემით,
#ხელიხელს #გადასარევიჩურჩხელები

ფოტო - საქავეყნოდ ცნობილი ემი ვტიალეს, Ami Vitale ეკუთვნის, რომელიც "National Geografic"-ის ფოტოგრაფი, "ნიკონის" ელჩი და ხელი ხელს მხარდამჭერია

#ჩურჩხელა #საოჯახოჯობია #დეინსტიტუციონალიზაცია
#Community4all #handinhand

ვაკანსია, ვაკანსია ( განაცხადების მიღებამდე დარჩა 4 დღე)

დასაქმება სოციალური ინოვაციის სერვისში 

ინკლუზიის მხარდამჭერი ორგანიზაცია "ხელი ხელს", 2011 წლიდან, მცირე საოჯახო ტიპის საცხოვრებლის მომსახურებას, ზრდასრული, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ადამიანებისთვის ახორციელებს. აგრეთვე, ორგანიზაცია იწყებს პერსონალური ასისტირების სერვისს შშმ პირებისთვის, მათ შორის ბავშვებისთვისაც. ორგანიზაცია აცხადებს ვაკანსიას, სოციალური ინოვაციის სერვისში სამუშაოდ, 1 თვიანი სტაჟირების შემდეგ. პოზიცია - შშმ პირების (როგორც ინტელექტუალური, ასევე ფსიქიკური დარღვევების მქონე) მხარდამჭერი სამუშაო ადგილი ქ. თბილისი მოთხოვნები განათლებისა და გამოცდილების შესახებ:

ემზარ აბჟანდაძე - ავტობიოგრაფია

დავიბადე 1993 წლის 28 ოქტომბერს, ქ. თერჯოლაში. 2011 წელს დავამთავრე დ. კლდიაშვილის სახელობის სკოლა სოფ. ზედა სიმონეთში. ბავშვობაში ხშირად ვვოცნებობდი სხვადასხვა პროფესიებზე, ყველა პროფესიას კი ერთი საერთო ნიშანთვისება, ტექნიკისა და სოციალური სფეროს ან საზოგადოების მჭიდრო კავშირი იყო.

ნათია ბერძენიშვილი პროექტში "ქალები საქართველოდან"

ნათია ბერძენიშვილი, 36 წლის, გურჯაანი

(ნათია და მისი მეუღლე ცხოვრობენ ორგანიზაცია ხელი ხელს-ის მიერ შექმნილ საოჯახო ტიპის სახლში.)

"ჩემი ბავშვობა
--------------------
მე კარგად მახსოვს ჩემი მშობლებიც, და-ძმაც... და იქედან მომყვება ეს სიყვარულის უნარი...

ქუთაისში დავიბადე და ბებია რომ გარდამეცვალა, მშობლებმა ჩვილ ბავშვთა სახლში დამტოვეს. ჰო, ამ ფეხების გამო... მაშინ 4 წლის ვიყავი. მას მერე ჩემს ოჯახთან კომუნიკაცია არ მქონია. ჩვენ 7 და-ძმა ვართ და ძალიან მინდა, რომ ისინი, მაინც, მოვძებნო.

16 წლის რომ გავხდი, სამეგრელოს ჩვილ ბავშვთა სახლიდან თერჯოლაში გადამიყვანეს, სადაც 2004 წელს ჩემი მეუღე გავიცანი...

მარიამი
-------------
12 წელი გავატარე თერჯოლაში და იქ მეყოლა პირველი შვილი - მარიამი...

საკეისროს შემდეგ, ჩემი შვილი რომ მოვიკითხე, მითხრეს ზესტაფონში წაიყვანესო. ბაშვი ისე წამართვეს, რომ ძუძუს ჭმევის და ერთხელ ნახვის უფლებაც კი არ მომცეს. მე არავინ არაფერი შემითანხმა, არც ხელი მომიწერია რამე საბუთისთვს, ისე წაიყვანეს ჩემი შვილი. წარმოიდგინეთ, სამშობიაროში ყველა დედას ეწვა თავისი შვილი გვერდით და მე არავინ...

კინოს ამბები და არამარტო - #ასისტენტისდღიური

ყოველი დღე თითოეული ადამიანისთვის შეიცავს დეტალს, რომელიც რაიმე ახალს გვასწავლის. მაგ: თუ დღის განმავლობაში არაფერი გავაკეთე, ვისწავლე, რომ არაფრის კეთებით ვერაფრს მივიღებ.

ეს პარასკევი  ნამდვილად არ გავდა დღეს, რომელიც არაფერს დაგვიტოვებდა. ჩვენი ბიჭები, პეტრე და გიო, თავისი სურვილით არჩეულ ფილმზე, კინოში წავიყვანე.

ოხ, როგორ მელოდებოდნენ... როგორც ჩანს, ადრე გაიღვიძეს. პეტრეს მოესწრო თავისი ხელით დათესილი პომიდვრებისთვის ხელის შევლება.  2 კვირის წინ, პომიდვრის ყვავილს სიფრთხილით შევციცინებდით. პეტრე ისე უვლიდა, თითქოს პროცესის დაჩქარებას ცდილობდა. უნდოდა ნაყოფი მალე ენახა. ჰოდა, ეზოში შესვლისთანავე გახარებულმა მისი წილი სიხარული მეც გამინაწილა - “თაკო, მოისხა”.

ბედნიერები, სხვა გამოცდილებების მისაღებად, სახლიდან გამოვედით.

ვიხილები და მოვდივარ - #ასისტენტისდღიური

- დაიმალეთ?

- დავიმალეთ ჰო - სახლის გვერდით მიმალულმა “გამცა” პეტრემ.

- ბიჭო ხო გაიგო სადაც ხარ?! - ბუჩქებიდან ამღერდა გიორგი.

- შენიც გაიგო მასე - მიცა პეტრემ ბანი

- მარი შენ დაიმალე?

კისკისმა გამოცრა სახლიდან.

- კაი ვიხილები და მოვდივარ…

შორს წასვლა მინდა რა - #ასისტენტისდღიური

საღამოა, სახლში ტელევიზორს ვუყურებ. მირეკავენ. ჩვენიანია, ბატონი ღვინიაშვილი.

მეუბნება :

- თაკო გცალია? (გამიხარდა, გაიაზრა, რომ შეიძლება ცუდ დროს მირეკავდეს).

- კი გიო. რა ხდება?

მკითხულობს , როგორც ვიცით ხოლმე მოკითხვები ადამიანებმა. ჰოდა მთავარი სათქმელიც, ზარის მიზეზი რომ იყო, სიტყვებს ამოაყოლა:

-      თაკო, სასეირნოდ მინდა წასვლა. გეცლება რომ წამიყვანო?

მესამეს მოდილიანი - #ასისტენტისდღიური

სანამ "მესამეს  მოდილიანს" , გაგაცნობთ გავაგრძელებ სათქმელს თვალსშეჩვეული სასწაულებით, რომელიც ჩვენი ყოველდღიურობის  თითქოსდა, უმნიშვნელო ნაწილია. დავამატებ აღმოჩენებს, რომლის არსებობაც ძალიან გვიკვირს და რომლის შემჩნევაც, ზოგიერთისთვის, სასწაულის ტოლფასია.

თბილისში “ხელი ხელს” მცირე საოჯახო ტიპის მესამე სახლის გახსნას ველოდებოდით... და მოვიდა ჩვენთან ბიჭი. ბიჭი, რომლის მისალმებაც მორიდებული ხელისჩამორთმევით შემოიფარგლა და დაჯდა თავისთვის, ძველი მობილურით ხელში, რომელიც ბევრი ვერაფრით დაგაინტერესებდათ... ცნობისთვის, დღეს მორიდებული ხელისჩამორთმევა მეგობრულ შეხვედრებად იქცა. მისი მობილურიც გაუმჯობესებულია, საკუთარი თანხის განკარგვის უფლებამიღებული,თავისივე პენსიით ნაყიდი და მისი სურვილისამებრ შერჩეული.

#ასისტენტისდღიური - ქიტო მიხაელოვა და 5 ლარიანი სმარტფონი

მინდა მინდაა,დიდი ტელეფონი მინდა რომ მქონდეს,მინდა მინდაა - ექოდ ბოგინობდა ქიტოს ხმა… ვეუბნებით, რა თქმა უნდა, არ მოუვა 5 ლარად, მაგრამ, მარინე გიორგის ასული ფერაძის არ იყოს: “შეაყარე კედელს ცერცვი”. ვერ გავაჩერეთ და გადავწყვიტეთ ქალბატონი ლალის იდეისთვის ფრთები შეგვესხა. შევიმოსეთ სისტემის წინააღმდეგ გასალაშქრებლად,რათა ფეხქვეშ გაგვეთელა კაპიტალიზმი, გვეყიდა 5 ლარად დიდი და ბავშვის თოთო გულივით შეურყვნელი სმარტფონი...

ორმაგად გაოცება

 "გამარჯობა მე გიორგი ღვინიაშვილი ვარ და დღეს ჩემი დაბადების დღეა"

ამ სიტყვებით გიორგიმ პატრულის, შინაგან საქმეთა სამინისტრო-ს თანამშრომლები გაიცნო, ფორმაც მოირგო, კითხვებზე პასუხებიც მოიმარაგა და საპატრულოდ გავიდა:

ფუტკრებს ყურები ეტკინათ - #ასისტენტისდღიური

მთელი კვირა დღე და ორშაბათი, გიორგის შემართებით, აღტაცებული ვიყავი. საფუტკრიდან ერთი წუთით არ მომშორებია, ჩემს ყველა საქმიანობას ინტერესით ადევნებდა თვალს. ყველა დავალებას უნაკლოდ ასრულებდა. მძიმეების აწევას არ მანებებდა: “მე ავწევ შენ არ აწიო”. ბარტყის საკვები სეროფი თვითონ დააწყო. სკებს ბალიშები და ხუფები თვითონვე დაახურა.

ორშაბათ საღამოს საფუტკრეში გიორგის გარეშე ჩუმად ჩავედი. მაინტერესებდა გიორგი რას იზამდა, როცა თუნუქის ხმას გაიგებდა (თუნუქი სკებზე გვაქვს დაფარებული, ფუტკრებს წყალი რომ არ ჩაუვიდეთ). გიორგიმ როგორც კი თუნუქის ხმა გაიგო მაშინვე სკებთან გაჩნდა:

#ასისტენტისდღიური - გამოცილებები სახლიდან სახლში

კარგი შეგრძნება ყოფილა, როცა ნამდვილად გიყვარს ის, რასაც აკეთებ. აი რთული ის გზაა, სანამ ამ ჭეშმარიტებამდე მიხვალ. საინტერესო ამ  სამყაროში ბევრია, თავისი ჩვეულებრივი უცნაურობებითა და თვალსშეჩვეული სასწაულებით, თუმცა ჩვენი ადგილი კონკრეტულ გარემოშია და ეს გარემო თავისთავად გვიზიდავს მისკენ.

ჰოდა, ხომ გახსოვთ შემთხვევითობები, დღეს რომ გავლენა აქვს ჩემს ცხოვრებაზე, აი ერთ-ერთი შედეგიც:

#ასისტენტისდღიური - ძვირფასო დღიურო

ძვირფასო დღიურო, ღამის სამი საათია და მე მღვიძავს. არა იმიტომ რომ არ მეძინება, ძალიანაც მეძინება… არ მაძინებენ ხმები, ჯოჯოხეთური ხმები, რომლებიც გარედან შემოდიან.. ალა პუგაჩოვები და შანსონები.. გთხოვ, მაღალო ღმერთო გამაძლიერე, ჯერ კიდევ ნორჩია, დღენი ჩემნი. ხმები მიფერმკრთალებენ განვლილ დღეს, მაგრამ შევეცდები გახსენებას:

- დილა ბურთით დაიწყო. მე, ბატონი დავითი და ბატონი პატარა გიო გავედით სათამაშოდ. დავიღალეთ, დავიხარჯეთ, ვბრუნდებით,

გზად “ხელი ხელს” გოგოების სახლში გავიარეთ. ინგა დას ემშვიდობება (და უცხოეთში მიდის, თვითონ კი ჩვენთანაა უკვე კარგა ხანია), ნაღვლიანი თვალები აქვს ინგას. მერე მისმა თვალებმა გაგვიღიმა...

#ასისტენტისდღიური - "ბიჭი, რომელიც გულს ავსებს, ანუ ლეო"

#ასისტენტისდღიური

ეს ჩვენი ახალი რუბრიკაა. იმისთვის, რომ
ხელი ხელს დიდი საქმეების შესახებ დაწვრილებით შეიტყოთ. ასისტენტები ბენეფიციარების საიმედო მხარდამჭერები არიან.

ესეც პირველი ბლოგი:

"ბიჭი, რომელიც გულს ავსებს, ანუ ლეო"

ფუტკრებივით ფუსფუსებენ

დათო და გიორგი, გიორგი და დათო, ხელი ხელს მცირე საოჯახო ტიპის თბილისის პირველი სახლის მცხოვრებლები არიან.

უკვე ორი წელია შუაგულ სამეზობლოში ცხოვრობენ, სწავლობენ, მუშაობენ. 
როცა სახლში რამეა გასაკეთბელი ფუტკრებივით ფუსფუსებენ

ეს პეტრეა, ეს ბედნიერებაა

პეტრე ხელი ხელს მცირე საოჯახო ტიპის მეექვსე სახლის პირველი მცხოვრებია. 
პეტრე ბედნიერების მფრქვეველია, მისი ღიმილი 20 კაცის ღიმილს უდრის და გაოცებას იწვევს

ეს პეტრეა, ეს ბედნიერებაა

მაია შიშნიაშვილი - "ქალები საქართველოდან"

მაია შიშნიაშვილი, 45 წლის, თბილისი

"ეს მეც გარკვული პერიოდის შემდეგ აღმოვაჩინე - რომ არა ჩემი შვილი, ბევრ რამეს არ გავაკეთებდი ისე, როგორც გავაკეთე და სხვაგვარად გავაგრძელებდი ცხოვრებას...

ლევანჩო არის პირველი და ჯერჯერობით, ერთადერთი შვილი. მალე 12 წლის ხდება და მას ინტელექტუალური განვითარების შეფერხება აქვს.

მისი პრობლემები დაბადებისთანავე არ გამოვლენილა. ყოველშემთხვევაში, მე ეს არ შემიმჩნევია. არც არავის უთქვამს. თუმცა მოგვიანებით, ერთი თვის ასაკში, საავადმყოფოში მოვხვდით. წლების მერე გავიგე, რომ იმ სინდრომს, რაც ლევანჩოს დაუდგინდა, პირველივე თვის განმავლობაში ახასიათებს ის პრობლემები, რაც შეგვხვდა. რამდენჯერმე მოვხვდით საავადმყოფოში, მაგრამ მიზეზი არ ვიცოდით. დიაგნოზი არ გვქონდა და გვეგონა გამოვძვერით. 6 თვის შემდეგ, პრინციპში, მწვავე ჯანმრთელობის პრობლემები ბავშვს არ ჰქონია და ექიმისთვის აღარც მიგვიმართავს.

მე ვარ მარინე მოდებაძე, ,,ხელი ხელს“ სახლების მენეჯერი გურჯაანში

   

გამარჯობა,

  მე ვარ მარინე მოდებაძე, ,,ხელი ხელს“ სახლების მენეჯერი გურჯაანში.

ჩვენი საქმიანობა ხუთი წლის წინ დაიწყო. პირველი სამუშაო დღე, ალბათ, ყველაზე ამაღელვებელი და შთამბეჭდავი  იყო. სახლის პირველი მცხოვრებლებთან შეხვედრა, გაცნობა, მათი შიშნარევი და უნდობლობით სავსე თვალები. ამ ადამიანებს უკეთესი მომავლის  სურვილმა, გადაადგმევინათ ნაბიჯი,  დაეტოვებინათ  პანსიონატი და სახოვრებელი გარემო შეცევალათ.