შორს წასვლა მინდა რა - #ასისტენტისდღიური

საღამოა, სახლში ტელევიზორს ვუყურებ. მირეკავენ. ჩვენიანია, ბატონი ღვინიაშვილი.

მეუბნება :

- თაკო გცალია? (გამიხარდა, გაიაზრა, რომ შეიძლება ცუდ დროს მირეკავდეს).

- კი გიო. რა ხდება?

მკითხულობს , როგორც ვიცით ხოლმე მოკითხვები ადამიანებმა. ჰოდა მთავარი სათქმელიც, ზარის მიზეზი რომ იყო, სიტყვებს ამოაყოლა:

-      თაკო, სასეირნოდ მინდა წასვლა. გეცლება რომ წამიყვანო?

მესამეს მოდილიანი - #ასისტენტისდღიური

სანამ "მესამეს  მოდილიანს" , გაგაცნობთ გავაგრძელებ სათქმელს თვალსშეჩვეული სასწაულებით, რომელიც ჩვენი ყოველდღიურობის  თითქოსდა, უმნიშვნელო ნაწილია. დავამატებ აღმოჩენებს, რომლის არსებობაც ძალიან გვიკვირს და რომლის შემჩნევაც, ზოგიერთისთვის, სასწაულის ტოლფასია.

თბილისში “ხელი ხელს” მცირე საოჯახო ტიპის მესამე სახლის გახსნას ველოდებოდით... და მოვიდა ჩვენთან ბიჭი. ბიჭი, რომლის მისალმებაც მორიდებული ხელისჩამორთმევით შემოიფარგლა და დაჯდა თავისთვის, ძველი მობილურით ხელში, რომელიც ბევრი ვერაფრით დაგაინტერესებდათ... ცნობისთვის, დღეს მორიდებული ხელისჩამორთმევა მეგობრულ შეხვედრებად იქცა. მისი მობილურიც გაუმჯობესებულია, საკუთარი თანხის განკარგვის უფლებამიღებული,თავისივე პენსიით ნაყიდი და მისი სურვილისამებრ შერჩეული.

#ასისტენტისდღიური - ქიტო მიხაელოვა და 5 ლარიანი სმარტფონი

მინდა მინდაა,დიდი ტელეფონი მინდა რომ მქონდეს,მინდა მინდაა - ექოდ ბოგინობდა ქიტოს ხმა… ვეუბნებით, რა თქმა უნდა, არ მოუვა 5 ლარად, მაგრამ, მარინე გიორგის ასული ფერაძის არ იყოს: “შეაყარე კედელს ცერცვი”. ვერ გავაჩერეთ და გადავწყვიტეთ ქალბატონი ლალის იდეისთვის ფრთები შეგვესხა. შევიმოსეთ სისტემის წინააღმდეგ გასალაშქრებლად,რათა ფეხქვეშ გაგვეთელა კაპიტალიზმი, გვეყიდა 5 ლარად დიდი და ბავშვის თოთო გულივით შეურყვნელი სმარტფონი...

ორმაგად გაოცება

 "გამარჯობა მე გიორგი ღვინიაშვილი ვარ და დღეს ჩემი დაბადების დღეა"

ამ სიტყვებით გიორგიმ პატრულის, შინაგან საქმეთა სამინისტრო-ს თანამშრომლები გაიცნო, ფორმაც მოირგო, კითხვებზე პასუხებიც მოიმარაგა და საპატრულოდ გავიდა:

ფუტკრებს ყურები ეტკინათ - #ასისტენტისდღიური

მთელი კვირა დღე და ორშაბათი, გიორგის შემართებით, აღტაცებული ვიყავი. საფუტკრიდან ერთი წუთით არ მომშორებია, ჩემს ყველა საქმიანობას ინტერესით ადევნებდა თვალს. ყველა დავალებას უნაკლოდ ასრულებდა. მძიმეების აწევას არ მანებებდა: “მე ავწევ შენ არ აწიო”. ბარტყის საკვები სეროფი თვითონ დააწყო. სკებს ბალიშები და ხუფები თვითონვე დაახურა.

ორშაბათ საღამოს საფუტკრეში გიორგის გარეშე ჩუმად ჩავედი. მაინტერესებდა გიორგი რას იზამდა, როცა თუნუქის ხმას გაიგებდა (თუნუქი სკებზე გვაქვს დაფარებული, ფუტკრებს წყალი რომ არ ჩაუვიდეთ). გიორგიმ როგორც კი თუნუქის ხმა გაიგო მაშინვე სკებთან გაჩნდა:

#ასისტენტისდღიური - გამოცილებები სახლიდან სახლში

კარგი შეგრძნება ყოფილა, როცა ნამდვილად გიყვარს ის, რასაც აკეთებ. აი რთული ის გზაა, სანამ ამ ჭეშმარიტებამდე მიხვალ. საინტერესო ამ  სამყაროში ბევრია, თავისი ჩვეულებრივი უცნაურობებითა და თვალსშეჩვეული სასწაულებით, თუმცა ჩვენი ადგილი კონკრეტულ გარემოშია და ეს გარემო თავისთავად გვიზიდავს მისკენ.

ჰოდა, ხომ გახსოვთ შემთხვევითობები, დღეს რომ გავლენა აქვს ჩემს ცხოვრებაზე, აი ერთ-ერთი შედეგიც: